Poker. Strategie MTT

Poniżej prezentuję listę najbardziej popularnych strategii używanych podczas gry w turniejach wielostolikowych. Większość osób korzysta z jednej z pierwszych dwóch strategii czyli tradycyjne tight, bądź loose aggressive, jednak dla bardziej zaawansowanych zamieszczam także dodatkowe pięć, nazwijmy to substrategii.

Tradycyjne tight

Jest to pewnie najbardziej znana strategia. Każdy pokerzysta po prostu musi sobie ją przyswoić. Polega ona na tym że staramy się rozgrywać tylko bardzo wąski zakres w stylu 22+, KJ+, A9+. Gra się raczej ze średnich i późnych pozycji.

Jest to super strategia dla wszystkich początkujących graczy. Daje zrozumienie co to znaczy dobry poker oraz znacznie ułatwia grę. Dlaczego ułatwia grę? Przede wszystkim dlatego, że każda edycja jest raczej prosta. Niskie pary musza trafić seta, over para ciśnie ile wlezie. Jeśli trafimy top parę to mamy albo najlepszego kickera albo zaraz po nim i również ciśniemy. Sprawa banalna.

Ta strategia doskonale się sprawdza w różnego rodzaju grach na przetrwanie, czyli przede wszystkim w satelitach . Jest to naprawdę chyba najłatwiejsza droga do zapewniania sobie biletu do większego turnieju. Myślę, że też dość łatwo idzie w zwykłych mtt doczołgać się do kasy, jednak gra w końcówce jest tą strategią bardzo trudno.

Jednak to wszystko nie wygląda zbyt różowo. Mimo, że jest to strategia z zaletami ma sporo całkiem dużych wad. Po pierwsze bardzo ciężko jest tą strategia wygrać cały duży turniej, aby sama w sobie była skuteczna musi być bardzo szeroko rozwinięta. Szczególnie wiedzą opierającą się o kradzież Blindów oraz turniejowe end game.

To nie koniec problemów, z racji tego że gramy mało rozdań przez większość turnieju jesteśmy w granicach 20 - 30bb co zwykle daje, albo tylko jedną okazję do pomyłki, albo w ogólnie nie mamy szansy na popełnienie dużego błędu, ponieważ kończy się to po prostu odpadnięciem z turnieju. Z tego fakt wypływa kolejny minus, ponieważ nie dość ze nie będziemy czerpać za wiele przyjemności z gry, gdyś nie bierzemy udział zbyt często w grze to jeszcze ciąży na nas dość duża presja ,ponieważ często, gdy się zahaczymy na stole to nasze wszystkie żetony będą chciały się znaleźć na środku stołu. Czy przyjemna jest gra w której gramy bardzo rzadko a kiedy już zagramy to szukamy okazji do all ina? Niezbyt. Gra w końcowej fazie turnieju raczej opiera się na zasadzie albo pas albo all In. Co może i ułatwia grę ale wyłącza naszą ingerencje w to co się dzieje, a nasze być albo nie być to czysty hazard.

Zalety:

• najlepsza strategia dla początkujących, 
• prostota obsługi, 
• super strategia w satelitach, 
• dobra w tanich turniejach i freerolach z dużą ilością donków. 

Wady:

• trudno nią wygrać duże mtt, 
• ciągła gra z niskim stackiem,
• duża presja w środkowej i końcowej fazie turnieju, gdyś często musimy podjąć decyzję o all inie,
• łatwa do odczytania,
• nudna. 

Loose agresive style

Bardzo wciągająca strategia, wymagająca dość dużych umiejętności w grze po flopie. Gra właściwie z każdą ręką, jeśli pot odds są korzystne. Unikanie gry bez pozycji. Bardzo częsta gra na pozycji. Bardzo duża agresja z pozycji. Częste kradzieże blindów Gra w której stack co chwile się waha od short stacka do big stacka.

Opanowanie tej gry to bardzo ciężka sztuka i nawet najlepsi nieraz maja problem z jej okiełznaniem, jednak od środkowej do końcowej fazy turnieju to bardzo skuteczna strategia wywierająca ciągłą presję na przeciwnikach. Jeśli tylko nie poniesie nas fantazja. Tak właśnie jest z tą grą, że między geniuszem, a idiotą jest bardzo cienka linia i kolejny z rzędu wielki blef może okazać się totalną kompromitacją. Ciągłe podbijanie bardzo wciąga i często gracze nie potrafią się po prostu zatrzymać. Jeśli gracz operujący tym stylem prześlizgnie się do końcowej fazy turnieju to jest już bardzo trudny do zatrzymania, choćby dlatego że zwykle ma wtedy ogromny stack.

Zalety:

• niezwykle trudna do odczytania staje się nasza gra,
• pozwala kierować grą na stole,
• sprawia, że część przeciwników całkowicie unika gry z nami,
• świetnie się sprawdza w bardzo dużych turniejach, 
• świetnie się sprawdza w turniejach deep stackowych, 
• bardzo ciekawa i wciągająca.

Wady:

• trudna do opanowania, 
• można bardzo łatwo stracić wielki stack, 
• wymaga dużych umiejętności i chłodnego umysłu, 
• kiepska w tanich turniejach i freerolach z dużą ilością donków. 

Te dwie strategie nazwałbym strategiami bazowymi do których można dołączać kolejne substrategie oto one:

Small ball

Strategia kierowana do graczy dobrze czujących się w grze po flopie. Opiera się na przebijaniu pre flop o minimalna ilość lub 2,5 bb. Zawodnicy mają nadzieje na tanie zobaczenie flopa i następnie przez przewagę umiejętności ogranie swoich przeciwników dobrą grą przy wspólnych kartach.

Mistrzami tej strategii są Daniel Nagrenau oraz Phil Helmuth, ile oni maja wspólnie bransoletek wsop każdy pewnie wie. To znaczy że jest to obecnie najlepsza strategia? Hm obawiam się, że nie i dość kiepsko sprawdza się w grze online, jednakże ma ona bardzo ciekawe fundamenty. Chodzi o unikanie dużych pul i unikanie big stacków. Jest to najlepsza cześć tej strategii i myślę że wraz z odpowiednią agresją to jest klucz do sukcesu w grach mtt.

Zachowanie życia turniejowego jakiś czas temu było zdecydowanie najlepsza strategią i smallballowcy odnosili sporo sukcesów, obecnie na salonach rządzi stylu ultra agresywny, który jest naturalnym wrogiem small balla i właściwie wystarczy jeden bardzo agresywny gracz na stole aby small ball przestał być skuteczny. Dlatego na początku tego wieku wyżej wymienieni prosi odnosili najwięcej zwycięstw, gdyż wtedy jeszcze nie była tak bardzo znana strategia ultra agresji.

Samo small ball jest warte opanowania bo uczy myślenia w grze po flopie i lepsze wgłębienie się w styl przeciwnika, bo można powiedzieć stale jesteśmy w ogniu walki. Osobiście jestem wielkim zwolennikiem unikania big stackow, jednak nadmierne unikanie dużych pul całkowicie mi się nie podoba.

Zalety:

• łatwa kontrola puli, 
• całkiem niezła strategia na długie przetrwanie, 
• dobrze sprawdza się w grach deep stackowch, 
• uczy gry po flopie, 
• daje dużą przewagę nad słabymi zawodnikami, 
• ciekawa.

Wady:

• trudna w obsłudze, 
• kiepska się nią gra w obliczu agresywnego gracza lub agresywnego stołu, 
• ciężka do wdrożenia w end game, 
• nie nadaje się do szybszych turniejach online. 

Super agresja

Bardzo dynamiczna gra skupiająca się na budowaniu dość dużych pul i wywieranie ogromnej presji na przeciwnikach którzy często stają w obliczu decyzji dotyczącej ich życia turniejowego. Bardzo dobrze sprawdzająca się w turniejach turbo i początkowej fazie mtt. Co trzeba mieć żeby grac tym stylem? Całkowity brak strachu i chyba żyłkę prawdziwego hazardzisty.

Myślę że dobrym przykładem jest gra Toma Dwana, który obecnie dominuje wszelkie cashowe nie tylko online ale także live. Jednak to nie jest strategia dla zwykłego śmiertelnik. Obsługa jej to już nie tylko wysoki poziom, to już coś więcej. To najwyższa półka i wielki talent.

Zalety:

• jest bardzo widowiskowa, 
• super skuteczna, 
• opiera się na wysokiej jakości czytaniu przeciwników i wywieranie na nich ogromnej presji. 

Wady:

• najprawdopodobniej nikt z czytających to nigdy sobie z nią nie poradzi. 

Gra tylko na słabego przeciwnika

Jest to taktyka typowo shorthandowa, gdzie mamy do czynienia z dużą ilością gier z niewielką ilością osób. Zwykle po kilku rozdaniach już wiemy kto jest najsłabszy na stole. Jeśli mamy już obrany cel to staramy się brać udział w każdej puli z jego udziałem. Natomiast unikami gry z resztą zawodników.

Mi osobiście bardzo pasuje gdy słaby zawodnik ma duży stack i do tego jest bardzo agresywny, chętnie blefuje i często wchodzi all in. Nie można opierać całej gry w mtt tylko na tej startego, ale czasem możemy siedzieć przy stoliku z tak wielkim fisiem że gra tylko z nim jest najbardziej opłacalna.

Zalety:

• łatwa w obsłudze, 
• daje dużą szanse na podwojenie. 

Wady:

• można przeoczyć wiele dobrych rozdań z resztą stołu, 
• trudna do wdrożenia na długich stołach, 
• można powiedzieć ze w jakimś stopniu ograniczona. 

Taktyka kradzieży blindów

Jest to idealna strategia w grach z małym i średnim m oraz w końcowych fazach turnieju mtt. Szeroko opisana w książce Gusa Hansena Bez znajomości tej strategii bardzo ciężko będzie nam wygrywać w jakichkolwiek mtt. Gra głowie w późnych pozycji i bezwzględnie wykorzystująca sytuację w której wszyscy zawodnicy spasowali.

Najgroźniejsza bronią tej taktyki jest cbet, który stosuje się niemal w 100% przypadków. Moim zdaniem klucz do wygrania dużego turnieju i każdy szanujący się gracz powinien doskonale sobie zdawać z niej sprawę.

Zjadanie małych stacków

Wykorzystuje się to w sytuacji kiedy mamy bardzo duży stack. Zasada jest prosta, bardzo często otwieramy z dobrymi z średnimi rękoma i bardzo chętnie sprawdzamy all in każdego małego stacka mniej więcej wielkości 10-20% naszego stacka.

Jest to strategia bardzo łatwa w obsłudze i w sumie bardzo pozytywnie wpływająca na nasz wizerunek, bo powiedzmy jest taka sytuacja: jesteśmy na dilerze, mamy 10k blindy 50-100 wszyscy do nas pas, my z j6 standardowo 250, sb pas, bb z 1000 z żetonach all In, my oczywiście easy call. On pokazuje A5.Na stole spadają dwa jopki i zgarniamy całkiem niezłą pulę. Po takim przedstawianiu połowa stołu będzie nas miała za donka i wielokrotnie bardzo się zdziwi. Jest to bardzo skuteczna gra w turniejach rebuy, łatwiutka i pozwalająca zgarniać masę żetonów właściwie bez myślenia. 

Zalety:

• łatwa w obsłudze,
• nie wymagająca dużych umiejętności, 
• idealna do gry dużym stackiem, 
• bardzo dobrze się sprawdza w turniejach rebuy, po fazie reabuy, 
• daje nam bardzo mylący image. 

Wady:

• działa tylko kiedy mamy duży stack. 

masaker

Autor jest aktywnym uzytkownikiem forum Pokerkings. Odwiedź jego bloga
Masz pytania, komentarze, opinie? Kliknij tu i podyskutuj o artykule na forum.